geschiedenis van het pand

De Zeven Linden in zijn huidige vorm bestaat pas zeven jaar. Vloer, toilet, vliering, wenteltrap: niets is authentiek. In 2001 hebben we de 19e eeuwse wagenschuur, die tot dan toe slechts dienst deed als opslagruimte, verbouwd tot concertzaaltje. De binnenmuur van de schuur is tegelijk de buitenmuur van het huis, Lagenoord 71, een hovenierswoning.

Op een kaart van de stad Utrecht uit 1630 is het huis al te vinden; archeologen dateren de bouw rond 1600. De vroeg-middeleeuwse Oude Vecht liep met een grote boog door de tegenwoordige wijk Ondiep en kwam precies hier in de Nieuwe Vecht uit. Sluisje, rivier en brug zijn in de jaren (19)vijftig helaas verdwenen. De tuinderijen van de oorspronkelijke hovenierswoning strekten tot aan de Daalse Dijk. In de loop der tijd zijn er hele wijken op gebouwd, maar tot in de jaren ’80 heeft de tuin de functie van moestuin bewaard. De mensen uit de buurt kwamen hier, bij de gezusters Stolker, hun groente kopen. De grote linde achter het huis was toen al honderd jaar oud. De houten schuur die nu vrij in de tuin staat, was oorspronkelijk in de lengte tegen de achtergevel van het huis gebouwd en deed dienst als varkenskot. Het geheel van huis, tuin en schuren vormt bouwhistorisch en topografisch een belangrijk complex en staat daarom onder gemeentelijke monumentenzorg.

Het huis heeft, voor zover wij weten, nooit een naam gehad. In juni 2001 hebben wij De Zeven Linden bedacht, naar de zeven linden in de achtertuin. De Notenboom was ook een goede naam geweest: bij de start van ieder nieuw concertseizoen zorgt die boom voor duizenden verrassende nieuwe noten…